Kökcanlandırmak Sunumu “Anlatılmaz, Ancak Yaşanır!"
Bu geribildirimi benim gibi sıkıntılar yaşayan, değişik yerlerde değişik şekillerde çare arayanlar için yazıyorum çünkü hayat bir labirent gibi karmaşık; her seçim farklı bir kapı aralıyor ve farklı bir yola çıkarıyor insanı. Seçimlerimiz bu noktada çok önemli.
Mesela iki sene önce psikoloğa gitmeye başladım. Faydasını gördüm; hala da gidiyorum ama Vildan’ın yaptıkları bambaşka… İnsanın aklı da almıyor. Benim daha önce duyduğum, bildiğim şeyler de değil.
İnsan faydasını görünce ilk önce şaşırıyor, heyecanlanıp “ bu kadar kolay mı? ” diyor, sonra mutlu oluyor ve bunu herkese anlatmak istiyor. Hatta herkese anlatınca da, insanlar bi değişik bakıyor. Bunu nasıl anlatacağımı da bilemiyorum. O yüzden artık ben şöyle diyorum: “Faydasını görüyor muyum? Görüyorum, eh o zaman, Allah’tan belanı mı istiyorsun” diyorum, çok karıştırmıyorum.
Bir de beni Vildan’a yönlendiren ablama hayır duaları ediyorum. Benim için o kadar güzel bir kapı araladı ki, o kadar güzel bir yolda rahat, mutlu ve huzurlu bir şekilde yürüyorum ki… Allah’a şükürler olsun, arayan gerçekten de buluyormuş…
Belki ben de hayra vesile olurum, insanlara bu konuda bir fikir veririm diye anlattım bunları… Eh, bir de Vildan’a gönül borcum var. Benden hiç bahsetmedi diye kızma Vildan çünkü bu hikayenin başkahramanı sensin…
İşte benim hikayem de böyle…
Yaşadıklarıma gelince ilk önce babamın sunumuyla başladım. Babamda işe yarayınca sırasıyla anneme, kendime ve küçük kardeşime de açtırdım. Sunum esnasında babamın bütün karakteristik özelliklerini bildiler. Vildan’ın babamın prostatını bildiği an, hayretten çok utanmıştım. Beni daha çok şaşırtan, babamın bütün psikolojisini bana söylemesiydi. Dışarıdan kimsenin farkına varamadığı/varamayacağı her şeyi, babamı görmeden tıkır tıkır anlatması, gerçekten inanılmazdı. Babamı Vildan’ın sözcükleriyle anlatayım, psikopat gibi bir şey demişti. Tam anlamıyla bu konuyu çok uzatmaya da gerek yok. Şimdi daha makul, daha konuşulabilir, baba gibi değil ama en azından insan gibi davranmaya başladı.
Bir evlat olarak da bir cümle söyleyeyim: Çocuğunuzu 3 öğün sevin, şefkat gösterin çünkü çocuğunuzun yemekten çok sevilmeye ihtiyacı var. İnsanın karnı bir şekilde doyuyor ki…
Rumuz: Cesur
