İsteklerimiz Olmazsa Ölmeyiz!

Bugün yoğun sunumların olduğu bir gün oldu. Eskiden hemen hemen her sunumda şamanik transa girerdim ama artık transa girmeden de boyutlar arası gezinebiliyorum. Ancak çok ağır bir durumla karşılaştığımda bilincimle değil, doğal akışta şamanik transa girmekteyim.

 

Bugün ise iki defa transa girdim. Gördüklerim ilginçti ama çok da acıydı.

 

Dünyanın farklı boyutlarının sadece hırs, güç, açgözlülük gibi sizin de çok iyi bildiğiniz nedenlerden dolayı nasıl mahvedildiğini görmek ve oranın sıkıntılarını hissetmek hiç hoş bir deneyim değil; yüreğimi acıtıyor.

 

Bu boyutların enerjileri insanların “isteklerini” yerine getirmek için kullanılmaktadır. Halbuki bu enerjiler o boyutlarda yaşayan varlıkların hakkıdır.

 

İsteklerin yerine gelmesi veya egonun “ben önemli bir insanım” şarkısını söyleyebilmesi için neye mal olduğu hiç düşünülmeden, kaynak sorgulanmadan enerji çalışmaları yapıldığını hepimiz biliyoruz.

 

İnsanoğlu olarak neden bu kadar kibirliyiz?

 

Her enerjinin, her varlığın bizim hizmetimizde olduğunu, istediğimiz gibi kullanabileceğimizi hangi mantıkla düşünebiliyoruz.

 

Dünyanın merkezi biz değiliz ki!

 

Bu kibrimizle hem etrafımızı tüketiyoruz hem de kendi türümüzü… Dünyamızı da yok ediyoruz.

 

Kullanılan bu enerjiler bizim hakkımız mı? Hakkımız olduğunu nasıl biliyoruz?

 

Ben isteklerim olsun diye hiçbir enerji kullanmıyorum, hiçbir çalışma yapmıyorum. Eğer istediğim şeyi kaldırabilecek gücüm varsa, bir bakıma onu potansiyelimle hak ediyorsam bana geleceğini biliyorum. Yaşamımda var olanları sevmeyi tercih ediyorum.

 

Varsın isteklerimiz olmasın; ne olacak ki, ölecek miyiz?

 

Mutlu olmamız için illa hayatımızda daha ve daha fazla bir şeylere sahip olmamız mı gerekiyor?

 

Olmayan birçok isteğim var ama hala hayattayım ve hala mutluyum.

 

Bugün istediğimiz yarın istemediğimiz olmuyor mu?

 

Kanserli hücreler gibiyiz…

 

Eğer bize verilen aklı kullanmazsak, Dünyanın düzenlerine uyum sağlayamazsak yani kanserli hücreden sağlıklı hücreye dönmezsek, eninde sonunda Dünyanın ruhu bizi üzerinden silkeleyecek. Fazla vaktimiz de yok.

 

Yüreğim, Dünyanın bu boyutta ve diğer boyutlarda yaşayan varlıklarının çektikleri sıkıntılar nedeniyle acıyor. Biliyorum ki, Dünyanın ruhunun da yüreği acıyor.

 

Bırakalım başka boyutlara ait varlıkları veya enerjileri kullanmayı; kendimizi geliştirelim. Yeteneklerimizi arttıralım. Yaşama katkı sağlayacak projeler oluşturalım ve onları hayata geçirelim. İsteklerimize değil, yaşama akalım…

 

Tüm yüreğime Dünyamızın şifa bulmasını ve hepimizin dünyasının cennet olmasını diliyorum.

 

Sevgiler,

Vildan Çolak