Rumuz: GÜVEN

9 sene evvel, eşimin gözlerinde hafif hafif gece körlüğü ile birlikte yavaş yavaş bizi, yani ailesini de ihmal etme hastalığı başladı…

Göz doktorları, gece körlüğüne hiç bir sebep bulamadılar; dolayısıyla çare de… MR lar çekildi, gözün beyinle alakalı sinir yolunda tuhaflık olabileceği ihtimalleri düşünülerek göz ameliyatı bile yapıldı.. Ancak hiç bir şey çözüm olmadı…

Eşim için açılan sunumlarda, sevgili Vildan hanım eşimin hiç birşey görmediğini, görmesi için enerji vermesine rağmen eşimin görmek istemedigini söyledi; tabii beni de görmek istemediğini… 2-3 sunumda bu durum sürekli çıktı… Vildan hanım, her seferinde görmesi için çaba sarfetti… Ve biz bu durumu bir kenara bıraktık…

Geçtiğimiz günlerde oğlum için sunum açtırmak istedim… Bu ilk sunum değildi. Vildan hanım, sağolsun oğluma sunumu açtı… Oğlum için sunum isteğimin sebebi, oğlumun da yavaş yavaş babası gibi beni kendisine düşman kabul etmesi idi…. Yüce Rabbimin en güzel hediyesi, beni kendine düşman görüyordu..!

Vildan hanım sunumu açtı… Sunum sonrası konuşmamızda bir çok şeyler anlattı… Ben sizinle en ilginç olanını paylaşmak istiyorum… Büyücünün biri “perde gibi, olan biteni saklıyorum” demiş… Vildan hanım, bu durumu oğlumun üzerinden temizlemiş. Çok değil iki gün sonra, eşime gözlerinin nasıl olduğunu sordum… (Oğlak burcundan gelme dedektiflik huyum vardır) Şöyle bi durdu, “Aaaaa bu akşam sorunsuz geldim eve. Araba sürerken zorlanmadım” dedi.

Evet, perde kalkmıştı; gözler normaldi, sorun yoktu çünkü. Ben de “Daha da iyi olacak, bak gör” dedim. “Neden” deyince, ben de durumu anlattım. Bugün 4.gün ve eşimin gözleri daha da iyi… Hatta araba sürerken 10 defa sordum, nasıl diye çünkü araba sürerken daha çok oluyordu problem ve sağa sola baktıktan sonra hepten dengeyi kaybediyordu…

Vildan hanım, eşim sağ omuzdan yolu kontrol ettikten sonra, dengesinin bozulmamasına duyduğu şaşkınlığının keşke resmini çekip size gönderseydim…
Bir sunumda yine çok şeyler başarıldı. Perde açıldı; gözler Allah’ın nuruyla görsün diyelim…

Rumuz: Güven